Reistekst: Mattheus 10: vers 16.
Zie ik zend u als schapen midden onder wolveren, wees voorzichtig als slangen en argeloos als duiven.
Het is de 3e reis richting Noord-Korea. In 2006 hebben we aan de grens tussen Noord- en Zuid-Korea plaatsvervangend vergeving gevraagd voor alles wat plaatsvindt in Noord-Korea.
In 2008 hebben we het land bezocht en daar een kruis overgelegd voortdurend Gods liefde proclamerend met 1 Corinte 13.
Deze reis gaat om Gods banier (zie fotogalerij) te overhandigen aan de regering,
En om te spreken en te bidden tijdens een kerkdienst. Verder zijn er enkele verzoeningsmaaltijden gepland.
Uiteindelijk is het een reis waar we, meestal op individuele basis, Gods liefde hebben kunnen delen en mensen hebben kunnen zegenen.
Bijzonder was dat we enkele mensen konden spreken die we vorig jaar ook gesproken hebben. Deze zijn zeer bemoedigd met onze komst. Terloopse gesprekken als tekenen van hoop geloof en liefde van God voor het Koreaanse volk.
Na een voorbereidingsperiode van ruim 4 maanden met het nodige emailverkeer kunnen we vertrekken.
Dinsdag 10 februari 2009.
Dagtekst: 1 Timoteus 2: 5 en 6:
Want er is één God en ook één middelaar tussen God en mensen, de mens Christus Jezus, die zich gegeven heeft tot een losprijs voor allen; en daarvan getuigt te juister tijd.
De treinreis verloopt zonder problemen. Op Schiphol gaan we na het inchecken naar de gebedsruimte om voor de reis en de missie te bidden.
De Heilige Geest neemt duidelijk de leiding. Het vertrekpunt is gewijzigd. Dit laat de Heilige Geest zien doordat we bij het vliegtuig van de Chinese maatschappij worden bepaald. Het enigste vliegtuig dat we bewust opmerken. Ook nog een schoonmaker die ons wijst op de wijziging. Na nog een controle door de douane kunnen we instappen. De vliegreis kan starten.
Nederlandse tijd nog 10 februari, Chinees/Koreaanse tijd al 11 februari 2009.
Woensdag 11 februari 2009.
Dagtekst: Gelaten 5 : 22.
Maar de vrucht van de Geest is : liefde blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, zachtmoedigheid, trouw en zelfbeheersing.
Het is altijd een vreemde gewaarwording vooruit gaan in de tijd een dag blijkt een halve dag te zijn. De vliegreis verloopt rustig. Het is een ouder toestel en dat betekent wat ruimer zitten. Het blijft een hele zit van zo’n negen uren. Wat slapen bidden, proclameren en overdenken.
We landen op het vliegveld in Peking. Het is rustig, de afhandeling gaat vlot evenals de taxirit. De Heilige Geest leidt ons duidelijk waar we in eigen denken gaan behoedt de Heilige Geest ons voor domme dingen.
Vermoeid gaan we ’s avonds vroeg naar bed, maar de jet-lag zorgt voor een periode van wakker liggen ’s nachts.
Donderdag 12 februari 2009.
Dagtekst: Lucas 4 : 18 en 19.
De Geest des Heren is op mij, daarom dat hij mij gezalfd heeft om aan armen het evangelie te brengen en hij heeft mij gezonden om aan gevangenen loslating te verkondigen en aan blinden het gezicht om verbrokenen heen te zenden in vrijheid om te verkondigen het aangename jaar des Heren.
Een geweldige tekst, een belofte aan het volk in het oosten van de wereld.
Vandaag gaan we naar het Plein van de Hemelse Vrede. Om het plein heen zullen we 7 x de dagtekst van Lucas 4 : 4 t/m 21 proclameren. Naast 1 Corinte 13 en Mattheus 12 : vers 15 t/m 20. Gods liefde en dat de profetie vervuld is voor allen. In het midden van het plein proclameren we het onze Vader en het Hogepriesterlijk gebed Johannes 17.
Dat Gods wil geschiedde gelijk in de hemel als (alhier) op de aarde.
Deze dag is voor ons een moeizame dag. Lichamelijk behoorlijk pijn. Mentaal nog vermoeid door de jet-lag en het slapen op harde bedden.
Bovendien is er buiten een soort smog waardoor we duidelijk minder zuurstof hebben.
Het kost ons moeite om de juiste bijbelpassages te vinden, maar we besluiten door te zetten en gaan in een langzaam maar zeker tempo naar het plein van de Hemelse Vrede.
Het is zo’n 3 a 4 km lopen. Op het plein is er een strenge bewaking en controle door politie en leger. Waarom is ons niet duidelijk. Het weer is miezerig. De uitlaatgassen blijven hangen en het is koud. Het wordt steeds natter. Op het plein zelf lopen we al proclamerend en zegenend bolwerken verbrekend. Na een uur gaan we weer terug naar het hotel. Wanneer we eraan komen begint het steeds harder te regenen. Het regen is welkom voor het land China waar het erg droog is. Het doet denken aan Elia op de berg Karmel.
Vrijdag 13 februari 2009.
Dagtekst: 2 Timoteus 1 vers 5 t/m 8.
Om die reden herinner ik u eraan de gaven Gods aan te wakkeren die door mijn handoplegging in u is, want God heeft ons niet gegeven een Geest van lafhartigheid maar van kracht liefde en bezonnenheid. Schaam u dus niet voor de getuigenis van onze Here of voor mij zijn gevangene, maar wees mede bereid voor het evangelie te lijden in de kracht van God.
Vanmorgen ontmoeten wij onze contactpersoon. De formaliteiten verlopen zonder problemen. Vanavond krijgen we uitleg over de reis. Het is een rustige dag die we gebruiken om goed uit te rusten. De reis is samen met Italianen en Spanjaarden in totaal zeven personen. Er is ook een vrouw bij. De zakenmensen vertegenwoordigen een chocoladefabriek, een architectenbureau en een machinefabriek. Wij worden geïntroduceerd als een geestelijke reis.
Ieder heeft een eigen programma en kan daarnaast deelnemen aan het hoofdprogramma.
Voor ons een kerkdienst als eerst ingepland.
Verder dezelfde uitleg als vorig jaar wat wel en niet mag in Noord-Korea.
We krijgen ’s avonds de paspoorten met de tickets voor de vliegreis naar Pyong Yang.
Zaterdag 14 februari 2009.
Dagtekst: Hebreen 11 : 1 t/m 3.
Het geloof nu is de zekerheid der dingen en het bewijs der dingen die men niet ziet.
Want door dit geloof is aan de ouden een getuigenis gegeven. Door het geloof verstaan wij dat de wereld door het woord Gods tot stand gebracht is, zodat het zichtbare niet ontstaan is uit het waarneembare.
Vandaag om zes uur opstaan. Vanwege de harde bedden en de jetlag slecht geslapen, maar goed gemutst gaan we naar het vliegveld alwaar we nog bidden. Het is wederom rustig op het vliegveld. We zijn benieuwd hoe God het geheel gaat leiden in Noord-Korea.
De vliegreis van Peking naar Pyong Yang verloopt zonder problemen. Na anderhalf uur vliegen landen we. Er staan veel mensen om te helpen. De nodige formulieren en controles. Maar eenmaal door de douane heen zien we een bekende. Hij begeleidde ons vorig jaar namens de regering. Hij komt hartelijk naar ons toe. Ook de andere mensen van vorig jaar zijn er weer. Een warm welkom door bekenden.
Het blijkt dat ze goed op de hoogte zijn van al onze activiteiten. Van de weblog www.samenindenaamvanjezus.nl . Dat we op 14 december een presentatie hebben gegeven in de Mythe. En ook vertelt hebben over de reis naar Noord-Korea.
Ze vinden het mooi dat we onze ervaringen in Noord-Korea zo doorvertellen.
Met de bus gaan we naar het Gouden beeld. Het straatbeeld is levendiger dan de vorige keer.
We zijn duidelijk meer ontspannen nu en proclameren teksten en zegenen de mensen.
Bij het beeld houden we opnieuw onze rug recht. Daarna gaan we naar het hotel. Vanaf de 20e verdieping kijken we uit over de stad.
Vandaag reiken we de vlag. De vriendschapsvlag (Gods banier) uit aan de regeringsvertegenwoordiger. Hij vraagt naar het vissymbool. Corrie geeft uitleg over wat deze vlag inhoudt en waarom we deze aan hen geven.
Zondag 15 februari 2009.
Dagtekst: Spreuken 3: 5 t/m 7.
Vertrouw op de Here met uw ganse hart en steun op uw eigen inzicht niet. Ken hem in al uw wegen dan zal hij uw paden rechtmaken.
Vandaag gaan we eerst naar het park met het geboortehuis van Kim Il Sung. Daarna naar de kerk. Het is een Protestantse Kerk. We worden hartelijk ontvangen. We voelen de aanwezigheid van de Heilige Geest door het zingen van het koor. Eén van de liederen is: Zie op naar de berg vanwaar mijn hulp vandaan komt. Het schriftwoord is uit 2 Korinte 7. De preek gaat over het lijden van de mens en het lijden van Jezus. Het gaat om hard werken en trouw zijn, dat biedt perspectief voor een hoopvolle toekomst. Het koor zingt diverse liederen. De Heilige Geest is duidelijk aanwezig.
Dan mogen wij een korte getuigenis geven. Corrie wordt aangeraakt door de Heilige Geest en huilt het verdriet van Jezus. Na deze korte getuigenis (zie bijlage) wordt door Corrie afgesloten met een gebed.
Bij het einde van de dienst wordt de kracht van God ervaren door het uitspreken van de zegen.
We lopen daarna tussen de gelovigen naar de uitgang. Ze zijn zichtbaar blij. Eén van hen straalt helemaal. Aan haar is vorig jaar een kaartje uitgereikt.
Na de dienst kunnen we nog spreken met officiële vertegenwoordigers van de Protestantse kerk. Het gaat over het ontstaan van de Kerk in Noord-Korea. De opkomst van Pyong Yang als het Jeruzalem van het Oosten. Dat de kerken platgebombardeerd zijn in de Koreaanse oorlog en dat de regering de kerken weer heeft opgebouwd.
Geloven is vrij maar wel volgens de regels. Op de vraag hoe ze Jezus in hun hart ervaren wordt niet ingegaan. Ze nemen de dertig kleine vlaggetjes in ontvangst. We krijgen het beeld dat deze vlaggetjes buro’s zullen passeren en door vele ogen worden bekeken.
De overige tijd van de dag bezoeken we winkels, een ijsshow en een waterballet.
Een schitterende uitvoering van creativiteit. Diezelfde avond zien we ons nog terug op de tv.
Zwaar vermoeid zijn we om 22.00 uur terug in het hotel.
Maandag 16 februari 2009.
Dagtekst: Psalm 1 : vers 1 en 2.
Welzalig de mens die niet wandelt in de raad der goddelozen en die niet staat op de weg der zondaars noch zit in de kring der spotters maar aan des Heren wet zijn welbehagen heeft en diens wet overpeinsd bij dag en bij nacht.
Vandaag naar de Juche toren. Het hoogste punt zo’n 145 m hoog. Vanaf deze hoogte zegenen we de stad met Gods liefde.
Daarna het monument dat de eenheid symboliseert van het volk tussen arbeiders, ambtenaren en intellectuelen. Vervolgens naar een galerie.
Er is enkele malen op deze dag een opening om te spreken over vergeving en liefde. Het land worstelt met het verleden van langdurige bezettingen vooral door Japan.
Er is nog veel verdriet en haat.
Corrie schrijft een boodschap van verzoening en vergeving in het gastenboek.
Hierover een levendige discussie.
Het weer is vandaag erg koud. ’s Middags nemen we rust om bij te komen van de vermoeienissen.
’s Avonds is er een officieel diner met vertegenwoordigers van de regering.
Er wordt gesproken over het isolement van Noord-Korea. De reisgenoten leggen uit dat je met atoomwapens anderen afschrikt. Maar dat je met culturele en handelsrelaties naar elkaar toegroeit. Als voorbeeld geven ze Europa. Lange tijd was er veel agressie tussen de landen, bijvoorbeeld Italië en Duitsland. Maar sinds nu de EU er is, is er een bloeiende relatie tussen de Europese landen, zonder dat ze bang voor elkaar zijn. Ook wordt er gewezen op het vele militaire machtsvertoon op de Koreaanse tv.
Het antwoord is dat Noord-Korea op deze wijze wil laten zien dat ze een sterk land is.
Het is alleen voor de verdediging van hun land. Amerika maakt er een schrikbeeld van.
De woorden dat Noord-Korea met een vredelievende houding verder zal komen zijn neergelegd.
Dinsdag 17 februari 2009.
Dagtekst: Ezechiel 19 : 12 t/m 14.
Maar in toorn werd die wijnstok uitgerukt. Neergeworpen ter aarde. De wind uit het Oosten verdroogde zijn vruchten; zij vielen af en droogden uit. Zijn sterke tak een vuur verteerde hen. Nu is hij gepland in de woestijn in een land van dorheid en dorst. Vuur ging er uit van zijn tak dat twijg en vrucht verteerde, geen sterke tak heeft hij meer over geen staf tot heersen.
Vandaag is het weer minder koud.
We gaan naar een bloemententoonstelling. De rode magnolia is prominent aanwezig. Het is er erg druk veel soldaten, ook vrouwen. Er wordt gevraag iets in het gastenboek te schrijven. Het moet gaan over bloemen wordt er gezegd. Corrie schrijft: bloemen zijn vriendelijker en aangenamer om te zien dan soldaten. Er ontstaat een discussie over deze zin. We leggen uit dat vriendschap makkelijker ontstaat als je de ander met bloemen tegemoet treedt dan met wapens. Het antwoord is dat de Noord-Koreanen wapens nodig hebben om zich te kunnen verdedigen en te kunnen handhaven. Ze begrijpen de gedachte van de bloemen maar het laten zien van hun wapen is het belangrijkste.
Hoe je dan vrienden kan maken is een onbeantwoorde vraag.
Gods antwoord is Psalm 20: 8: Niet de macht van wapenen, niet het werk van mensenhanden, maar door mijn Geest zo spreekt de Heer.
Daarna gaan we naar een tentoonstelling over de ontwikkeling van landbouw en visserij.
’s Middags bezoeken we een winkel. De gehele dag proclameren we zoveel mogelijk bijbelteksten.
Woensdag 18 februari 2009.
Dagtekst: Zefanja 3 : vers 17 t/m 20:
Ten dien dage zal tot Jeruzalem (van het oosten) gezegd worden, vrees niet Sion laten uw handen niet slap worden. De Here uw God is in uw midden een held die verlost. Hij zal zich over u met vreugde verblijden. Hij zal zwijgen in zijn liefde. Hij zal u overtuigen met gejubel. Wie bedroefd zijn ver van de feestvergadering zal ik samenbrengen. Zij behoren toch bij u als een last drukt de smaad op hen. Zie ik zal te dien tijde afrekenen met al uw verdrukkers, maar ik zal het hinkende verlossen en het verstrooide zal ik verzamelen. Ik zal tot een lof en tot een naam stellen hen wier schande was over de gehele aarde. Ten dien tijde zal ik u doen komen, namelijk ten tijde dat ik u verzamelen zal, want ik zal u stellen tot een naam en tot lof onder alle volken der aarde, wanneer ik voor uw ogen een keer zal hebben gebracht in uw lot zegt de Here.
We bezoeken een architekteninstituut. Eerst een fototentoonstelling van het plat- gebombardeerde Pyong Yang en de herbouw hiervan. In feite is Pyong Yang niet zo groot.
We zegenen en proclameren bijbelteksten.
Na het bezoek aan een winkel maakt men een wandeling in een park.
Diverse bruidsparen komen er om foto’s te maken. We zegenen deze mensen met de zegen van God uit Genesis 1 vers 28: “en God zegende hen en zeide tot hen: Weest vruchtbaar en wordt talrijk: vervult de aarde en onderwerp haar, heerst over de vissen der zee, over het gevogelte des hemels en over al het gedierte dat over de aarde kruipt.”
Daarna maken we een stadswandeling. We mogen een gebedswandeling maken op het Kim Il Sung plein; het centrale plein waaronder de regeringsgebouwen zitten. We leggen het kruis over het plein en spreken diverse keren 1 Korinte 13 uit en bidden vooral onze Vader, dat Zijn wil geschiedde ook in Noord-Korea.
In de middag gaan we naar een machinefabriek toe. Onderweg proclameren we bijbelteksten en zegenen we de mensen. In de fabriek maken ze generatoren. Het is er erg rustig.
Dan gaan we bowlen. We blijven teksten proclameren.
Het avonddiner zal plaatsvinden in de diplomatenclub. Daar zijn we vorig jaar ook geweest. Daar wordt karouke gedaan. Dit is wat in Europa ook gedaan wordt: live meezingen met wat er op het tv scherm verschijnt.
Het is een avond waarin we van hart tot hart kunnen spreken met mensen. We hebben ook diverse Christelijke liederen kunnen zingen.
Rond 0.30 zijn we terug in het hotel.
Donderdag 19 februari 2009.
Dagtekst: Zacherias 4 : 6, 7 en Zacherias 7: 9 en 11.
Dit is het woord des Heren, niet door de kracht, noch door geweld, maar door mijn Geest zegt de Here der Heerscharen.
Wie zijt gij grote berg. Voor het aangezicht van Zerubabel wordt gij een vlakte. Zo zegt de Here der heerscharen. Spreekt eerlijk en recht en bewijs elkaar liefde en barmhartigheid, verdrukt weduwe noch wees, bijwoner noch arme en beraamd niet in uw hart elkaars onheil.
Maar ze weigeren te luisteren. Zetten hun schouders er dwars tegenin en stoppen hun oren toe om niet te horen. Hun hart maakten zij als diamant om niet te horen. Aldus hebben zij het liefelijke land tot een woestenij gemaakt.
Het is vandaag een bijzondere dag we ontmoeten mensen die we vorig jaar een kaartje hebben gegeven. Al lopende kunnen we terloops met hun spreken. Ze zijn blij dat we er weer zijn.
We kunnen hen zegenen.
’s Morgens gaan we naar het Mausoleum. We worden erg aangevallen in ons lichaam. We bedekken ons onder het bloed en we proclameren dat er geen God is dan Jahweh We houden de rug recht in het Mausoleum. Er is een ruimte waarin medailles worden getoond. Maar het gaat niet om de eer van mensen wanneer men wil roemen roem dan de Here der Heerscharen.
Eén van de medailles is aangeboden door een Japanse organisatie met de tekst: Wish for wearldpeace en een uitgestoken hand van Japan.
Na het mausoleum van Kim Il Sung bezoeken we een ziekenhuis. Eerst wordt er veel gesproken over cijfers maar het gesprek wordt gebracht dat het uiteindelijk gaat om de liefde voor de hulpbehoevende medemens.
Ook het ziekenhuissysteem wordt centraal geregeld vanuit de hoofdstad.
Vervolgens bezoeken we een tentoonstelling over industriële ontwikkeling. We spreken over de liefde; proclameren bijbelteksten en zegenen de ruimtes.
Iemand vraagt belangstellend wat we doen. En zo kunnen we getuigen over wat Jezus in ons leven doet.
’s Middag gaan we eerst naar de universiteit. Daarna naar een kleuterschool. We worden enthousiast door de kinderen begroet. Op het moment dat we de kinderen zegenen en uitspreken: “laat de kinderen tot Mij komen” gebeurt dat letterlijk. Iedereen wordt door een kind bij de hand genomen en meegevoerd naar de speelruimte en spelen daar met hun.
Dit gebeurt een aantal malen. We dansen ook de “vogeltjesdans” die we vorig jaar op het plein hebben gedanst. Het is een schitterend gezicht hoe blij en vrolijk de kinderen zijn.
Na de kleuterschool gaan we naar het boekingsbureau om de tickets te bevestigen. Vervolgens naar de metro. We mogen één station met de metro mee. We blijven zegenen en bijbelteksten proclameren.
Een bezoek aan een schietbaan. Hier blijkt dat we hier niet geschikt voorzijn .
Maar goed in de geestelijke wereld is de strijd met Gods Woord.
Vrijdag 20 februari 2009.
Dagtekst: Maleachi 4: 1 en 2.
Want zie de dag komt brandend als een oven dan zul alle overmoedigen en allen die goddeloosheid bedrijven zijn als stoppels en de dag die komt zal hen in brandsteken zegt de Here der Heerscharen welke hun wortel noch tak zal overlaten. Maar voor u die mijn naam vreest zal de zon der gerechtigheid opgaan en zal er genezing onder haar vleugelen. Gij zult uitgaan en springen als kalveren uit de stal.
Wederom een belofte voor het Koreaanse volk.
Vandaag kunnen we delen en getuigen. Corrie heeft de tekst in het Koreaans Thank you en We love you geleerd. Dit schrijft ze op het bord in de klas en spreekt dit herhaaldelijk uit. De mensen zijn blij verrast.
Het heeft gesneeuwd. We starten met een bezoek aan de bibliotheek. Ondertussen bereiden wij ons voor hoe wij het laatste deel van onze missie. Het uitspreken van plaatsvervangende vergeving en aanbieden tussen de wereld en Noord-Korea invulling kunnen geven.
In de bibliotheek krijgen de mensen allerlei lessen in talen, cultuur enz.
We hebben een prachtig uitzicht over de plein en de rivier. We zegenen het als een stroom van het levende woord dat zo door Korea mag stromen.
We krijgen ook nog een lied te horen in het Nederlands: Brandend zand en het verloren land en een leven vol gevaar. Een zeer aansprekende tekst.
Vervolgens rijden we door de stad en zien op een ontwerp voor een nieuw gebouw met het symbool van de duif in plaats van een symbool van kracht.
Wij vinden dit een knipoog van God en denken terug aan de duif op het gebouw bij de grens tussen Noord- en Zuid-Korea, een teken van de komende vrede.
We bezoeken daarna kunstenaars en een galerie. We vragen of ze ook symbolen gebruiken voor bijvoorbeeld de vrede. Dieren worden inderdaad als symbool gebruikt. Diverse technieken worden getoond. Corrie krijgt van een kunstenaar een kunstwerk uitgereikt dat ons doet denken aan een roos. Het doet denken aan de roos die zal bloeien in de woestijn.
’s Middags gaan we naar een middelbare school. We zegenen de leerlingen. Er wordt een prachtig muzikaal welkom en optreden gegeven door de kinderen. Vervolgens bezoeken wij een overwinningsboog op de Japanners in 1925 en 1945.
Wij verklaren de overwinning van God.
’s Avonds weer naar een karouke club. We zingen hierbij nog een aantal Christelijke liederen. Corrie zingt de liefde van Jezus over een aantal personen uit.
De oorspronkelijk geplande verzoeningsmaaltijden officieel niet doorgegaan, wel hebben we een aantal informele maaltijden met de Koreanen gehad.
Zaterdag 21 februari 2009.
Dagtekst: Openbaringen 11: 12 en 12 : 11.
En zij hoorden een luide stem uit de hemel tot hen zeggen. Klimt hierheen op en zei klommen naar de hemel op in een wolk en hun vijanden aanschouwden hen.
En zij hebben hem overwonnen door het bloed van het lam en door het woord van hun getuigenis en zij hebben hun leven niet liefgehad tot in de dood.
Om vijf uur opstaan na een korte nacht van zo’n 5 uurtjes slapen.
Op het vliegveld blijkt het een grote drukte te zijn. Na lang wachten zijn de formaliteiten afgehandeld. Het afscheid van de mensen is hartelijk . Er is weinig tijd om plaatsvervangende vergeving te vragen voor wat onze voorouders hebben gedaan in Korea. We overhandigen het daarom op papier. Het woord van de bediening der verzoening is neergelegd.
God geeft aan dat de bediening der verzoening een vervolg dient te krijgen.
We zullen nogmaals terugkeren naar Noord-Korea.
God laat ons het plan zien hoe we volgend jaar terug zullen gaan.
Hij heeft ons de bediening der verzoening gegeven dat God in Christus de wereld (Noord-Korea) met Zichzelf verzoenende was door hun overtredingen niet toe te rekenen en hij ons het woord der verzoening heeft toevertrouwd. 2 Korinthe 5 vers 19.
Wij zullen ons laten leiden hoe God zijn plannen gaat invullen.
Het vliegtuig vertrekt met een uur vertraging. Verder verloopt de vlucht goed.
Op het vliegveld in Peking boeken we één nacht voor een hotel vlakbij het vliegveld.
In het hotel communiceren met enkele woorden en veel gebaren. Het herbevestigen van de vlucht lukt niet, dan maar vertrouwen op God. Het thuisfront wordt telefonisch bericht dat we in Peking zijn aangeland.
Zondag 22 februari 2009.
Dagtekst: Philippenzen 3: 14.
Maar één ding doe ik vergetende hetgeen achter mij ligt en mij uitstrekkende naar hetgeen voor mij ligt, jaag ik naar het doel om de prijs der roeping Gods welke is in Christus Jezus.
Ja blijven jagen naar het doel. Corrie heeft de tekst gehad: Brandend zand, een verloren land, en een leven vol gevaar. Zo zal onze missie in Gods Koninkrijk zijn en Gods antwoord is:
Psalm 91: “Wie in de schuilplaats des Allerhoogste is gezeten, vernacht in de schaduw des Almachtige, want Hij is het die u redt van de strik des vogelvangers. Zijn trouw is schild en pantser. Gij hebt niet te vrezen van de verschrikking van nacht noch dag. Al vallen er duizend aan uw zijde en tienduizend aan uw rechterhand u zal niets overkomen. Geen onheil zal u treffen. Gij zult uw voet aan geen steen stoten. Roep ik hem aan Hij zal antwoorden. Zijn trouw zijn schild en pantser”
Een geweldige belofte voor ons.
Vandaag de dag van de terugreis.
Het verloopt met de nodige hobbels. Het ontbijt is in het Chinees. Met gebaren en wat woorden toch koffie gekregen.
De Heilige Geest geeft aan dat we tijdig naar het vliegveld moeten gaan.
Een uur eerder dan gepland. Deze tijd blijkt nodig te zijn, door de gebrekkige communicatie komen we in de verkeerde terminal terecht. Maar na vragen en zoeken komen we via een shuttlebus in de goede terminal. Het inchecken en de douane gaat vlot. Het vliegen duurt 12 uur. Daarna met de trein naar Goes. Zwaar vermoeid zijn we naar een reis van twintig uren weer teruggekeerd in Wilhelminadorp